Ballantine's Christmas Reserve Limited Edition

วนๆ กลับมาหาเหล้าตระกูลนี้อีกครั้งให้เข้ากับบรรยากาศ คริสต์มาสที่กำลังจะมาถึง เลยจัดให้เข้ากับบรรยากาศสักหน่อยครับ
Package สวยแปลกตาดีครับสำหรับเจ้า Ballantine's Christmas ขวดนี้
ฝาตอนแรกผมนึกว่าจะเป็นจุ๊กก๊อก แต่ก็เป็นฝาเกลียวธรรมดาครับ
กลิ่นเมื่อเปิดฝาขึ้นมาชวนให้นึกถึงผลไม้เมืองหนาว พวกแอ๊ปเปิ้ลเขียว สาลี่ ลูกแพร์ครับ
และเมื่อรินออกมาผลว่ามันมีกลิ่นของ cinnamon หรืออบเชยอยู่ในทีครับ เจือด้วยกลิ่นของคาราเมลที่ค่อนข้างจะชัดเจนครับ
ผสมๆ ไปกับกลิ่นผลไม้รสเปรี้ยวนิดๆ แต่ไม่ถึงกับ lemon หรือ ส้มครับ คล้ายๆ กับองุ่นเปรี้ยวมากกว่าครับ
ไม่มีกลิ่น Citrus ที่ชัดเจนเหมือน SM จาก Highland ครับ


ด้านสีนั้นจัดว่าค่อนข้างเข้มไปทางน้ำตาลแดงเลยครับ ไม่ใช่ทองอำพันเหมือน SM ที่คุ้นเคยเท่าไหร่
ขานั้นจัดได้ว่าค่อนข้างหนักไหลอืดเชียวครับ แต่ไม่ไหลลงมาเป็นเส้นๆ มันจะไหลแบบแตกๆ ทยอยกันลงมา และเกาะอยู่ข้างแก้วก็มีครับ

ต่อกันที่รสชาติไปเลยดีกว่าครับ
จิบแรกขมนิดๆ ตามด้วยอาการ burn ที่ปลายลิ้น ซ่าไปทั่วปาก พร้อมกับกลิ่นไหม้หน่อยๆ แบบน้ำตาลไหม้ครับ แปลกดีครับ 
จบด้วยความหวานและหอม เหมือนเวลากินคาราเมล ฉ่ำนิดๆ แต่ไม่มากครับ
After ค่อนข้างสั้นไปนิดครับ แต่ก็พอชวนให้อยากยกลองต่อพอประมาณ

แก้วที่สองขอเจือน้ำแร่ลงไปนิดหน่อย กลิ่นคาราเมลยังคงชัดเจนอยู่ ได้กลิ่นของ Apple กับกลิ่นลูกแพร์ชัดเจนขึ้นมาหน่อย
รสชาติบังเอิญว่าน้ำแร่ที่ผมผสมลงไปติดรสเปรี้ยว เลยดึงความเปรี้ยวออกมาซ่ะชัดเลยง่ะ  
ว๊าก... ไม่ไหวไม่ไหว ขอเป็นแล้วที่สามต่อดีกว่าครับ 

แก้วที่สามนี่ของเจือด้วยน้ำเปล่าไปเลยดีกว่าครับ เปิดน้ำแร่ไม่ดูซ่ะงั้น ฮ่วย.... 
คราวนี้กลิ่นคาราเมลมาเต็มเลยครับ ชอบๆๆๆๆๆ ครับ 
ยังคงเจือด้วยกลิ่นของ Apple + สาลี่ หรือที่เรียกว่าลูกแพร์ เต็มๆ ดีครับ 
love love เลยครับ ด้านกลิ่นนี่เต็มสิบให้สิบ ด้วยความชอบส่วนตัวล้วนๆ ครับ 

ข้อสำคัญต้องรสชาติมากกว่าชิมิ ว่าแล้วก็จัดไปเลยครับ
โอ้ว...   มันใช่เลยครับ เติมน้ำลงไปสักนิดนี่กำจัดจุดอ่อนเรื่องความขมไปได้เลยครับ
เนียนกริบ balance กำลังลงตัวเลยครับ ให้ความหวานอวลๆ อยู่ในปากนานขึ้นชวนให้หลงได้ไม่ยากเย็นเชียวครับเจ้านี่
ว่าแต่ว่า.... ผสมคราวหน้าด้วยความเริ่มมึนๆ ในคราวนี้ผมจะใส่น้ำในสัดส่วนที่ลงตัวได้มั๊ยหว่า  

สรุปแล้วโดยส่วนตัวเจ้า Ballantine's Christmas Reserve ขวดนี้สำหรับผมแล้ว
แบบ neat ดูจะติดขมไปหน่อยครับ ต้องหยดน้ำลงไปช่วยบรรเทาสักนิดหน่อย 
ผมว่าอัตราส่วนที่เหมาะน่าจะเป็นประมาณ น้ำครึ่งฝาต่อหนึ่ง Shot ครับ แต่ลองปรับเปลี่ยนแล้วแต่ความชอบอีกทีก็ได้นะครับ 

ปล. ทิ้งท้ายความคิดเห็นทั้งหมดเป็นข้อคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆ เหมือนเช่นเคย ไม่รับประกันความถูกต้อง
เพราะเป็นความชอบส่วนตัวล้วนๆ ครับ ผิดพลาดประการใดขอน้อบรับไว้ทุกอย่างครับ 

Old Parr 12 Year Old Blended Scotch Whisky

........Old Parr 12 Year Old Blended Scotch Whisky......เป็น Blended Whisky เกรดพรีเมี่ยม จาก Diageo เปิดตัวในปี 1909 ขายดีใน ญี่ปุ่น, เม็กซิโก, โคลอมเบีย และ เวเนซุเอลา…..มีส่วนผสมที่สำคัญจากโรงกลั่น Glendullan และ Cragganmore....เป็นเหล้าที่ทาง Diageo ก็เอามาจำหน่ายในบ้านเหล้าเหมือนกันแต่ไม่ค่อยทำการตลาดเท่าใด...จะเน้นไปทางลูกค้าที่เป็นทางต่างชาติ เช่น ญี่ปุ่น และ เกาหลี ที่เข้ามาทำงานในบ้านเรา.....ผมเคยเห็นที่ร้าน ธนิยะ สีลม ขนาดขวด 0.75 ราคาถ้าจำไม่ผิดประมาณ 1,250 บาท แต่ครั้งล่าสุดที่ไปไม่เจอแล้ว....ถ้าท่านใดอยากลองเหล้าตัวนี้ที่มีแสตมป์...ต้องลองหาแถวที่ ที่มีคน ญี่ปุ่น และเกาหลี อาศัยอยู่เยอะๆดู.....ที่ King หรือตามชายแดนก็มีนะครับ ขวดขนาด 1 ลิตร ราคาประมาณ 1,000 บาท (King ราคาเต็ม 1,250)

……..ขวดที่ผมได้มาได้รับการช่วยจัดหาจากพี่อัฐนั้นเอง....เป็นตัวฉลากรุ่นเก่า....ขนาด 1 ลิตร 43%......มีเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนชาวบ้านคือขวด......เป็นขวดแบบเหลี่ยมสีชา มีลายรอบขวด....ฟอยล์หุ้มขวดเป็นแบบ Single Malt เลย...แต่หลังจากแกะฟอยล์ออกมา กลับเป็นฝาพลาสติกธรรมดา และไม่มีลูกกลิ้ง....กล่องนั้นก็ไม่มีข้อความอันใดเลยนอกจากที่อยู่

........สีของเหล้าจะออกเป็น “สีน้ำตาลแดง” ลองแกว่งแก้วดู เหล้าค่อนข้างหนืดทีเดียว ค่อยๆไหลเป็นแผงลงมาช้าๆ เกือบนาทีทีเดียวถึงหยุด

........กลิ่นหอมมากๆ หอมติดจมูก....หอมโอ๊ค....มีกลิ่นหอมออกแนวผลไม้ด้วย...แต่แยกไม่ออกว่าเป็นกลิ่นผลไม้อะไร แฮ่ๆ

……..ดื่มแก้วแรก....นุ่มนวล....กลิ่นตีขึ้นจมูก......ไหลลงคอ..ร้อนวูบ......ไหลลงท้อง..ร้อนท้องวูบวาบเลย.....สงสัยท้องว่างหรือเปล่าไม่รู้.......ผมไม่สัมผัสได้ถึงควัน....ไม่เปรี้ยว....ดื่มน้ำเย็นตามหวาน....หวานคอ

.........After….ยาวปานกลาง.....แต่ทีเด่นคือรสที่ค้างอยู่ในปาก..เป็นแบบไม่มีสแลง...เป็นรสที่ค้างแบบชวนติดตาม

........ลอง On The Rock ออกตัวก่อนว่าผมเป็นคนทีไม่ชอบกินเหล้าแบบ On The Rock เลย จะเป็นแบบขม และ

ฝืนๆทุกครั้ง..ทุกยี่ห้อ....Old Parr นี่ก็เหมือนกัน....ผมเลยสรุปได้ว่า On The Rock เป็นแบบที่ตัวผมไม่ชอบเอง...ไม่เกี่ยวกับเหล้า

........ลองผสมโซดาน้ำ.....อร่อยครับ.....หอมหวาน...กลมกล่อม...เนื้อเหล้าเข้มข้น ...แต่ไม่ใช่เข้มข้นเพราะเติมเหล้าเยอะนะครับ….ไม่เปรี้ยว...และไม่มีควัน....รสค้างอยู่ในปาก..เป็นแบบดีไม่มีสแลง...ชวนให้กระดกแก้วต่อไปอีก....ลองเอา Dewar’s 12 YO เทียบ...รู้สึกได้เลยว่า Dewar’s 12 YO เนื้อเหล้าบางกว่า และ กลิ่น และรสที่ค้างอยู่ในปากไม่เนียนเท่ามีรสเปร่าๆลิ้นบ้าง

.......สรุป ยอดเยี่ยมครับสำหรับตัวนี้...ดื่มแบบเพรียวๆก็ได้.....ผสมโซดาน้ำก็ดี.....เหมาะสำหรับมีไว้ติดบ้านจริงๆ.....บ้านเราอาจจะหายากหน่อย.....แต่ตาม Duty Free มีหมดครับราคาก็คบได้.......

ปล. เหล้าที่ผมได้มาดูแล้วน่าจะเริ่มมีอายุบ้างแล้ว....เพราะเวลาที่ผมดื่มเหล้าผสมโซดาน้ำจะจับความรู้สึกว่าเหล้าเก่าไปหรือเปล่าได้....แต่ตัวนี้พึ่งจะเริ่มครับ...และยังเยี่ยมอยู่......ถ้าได้ตัวสดๆน่าจะดีขึ้นไปอีก

Chivas Regal 18 Yo Gold Signature

ขอเลือก Chivas Regal 18 Yo ขวดนี้มาปิดท้ายเดือนนี้ก็แล้วกันนะครับ
เพิ่งจะจัดเข้าบ้านแต่ลัดคิวด่วนๆ ด้วยความอยากลองมานานแล้วครับ 

เปิดขวดรินออกมานี่ กลิ่นละม้ายคล้าย SM เป็นอย่างยิ่งครับ 
กลิ่นไปทางแนวอโรม่าหอมๆ กลิ่นผลไม้รสเปรี้ยวที่เป็นแนวของ SM Highland เลยล่ะครับ หอมสดชื่นมากๆ ครับ
พร้อมทั้งกลิ่นโอ๊กที่ค่อนข้างชัดเจนเชียวครับ อารมณ์ของกลิ่นเหมือนกับ SM มากๆ ครับ ไม่เหมือนกับ Dewar's 18 Yo ครับ

ต่อกันที่ขาก่อนนะครับ ขาเหล้านั้นกลางๆ ไหลช้ากำลังดี ส่วนสีนั้นค่อนข้างเข้มออกไปทางสีทองแดง ด้วยอายุเหล้าที่บ่มนาน 18 ปี


ไม่ให้เสียเวลาขอต่อกันที่รสชาติเลยก็แล้วกันนะครับ   ...
จิบแรกรู้สึกว่าขมนิดๆ ตามขึ้นมาด้วยความหวานละมุ่นที่ค่อยๆ ตีกลับขึ้นมากคล้ายๆ กับรสชาติของคาราเมลครับ
จบด้วยความซ่าที่ค้างอยู่ในปาก พร้อมกับกลิ่นโอ๊กนุ่มๆ ที่ฟุ้งอยู่ในโพรงจมูก ไม่สั้นไม่ยาว แต่ชวนให้ประทับใจอยู่ไม่น้อยครับ


After Taste นั้นไม่สั้นไม่ยาว อารมณ์และกลิ่นที่ให้สัมผัสผมว่าละม้ายคล้าย SM ของแนว Glenmorangie ผสมกับ Macallan ตระกูล Fine Oak ครับ 
แต่ผสม และผสานกันได้อย่างลงตัว ทิ้งความฉ่ำ ปนแห้งนิดๆ ไว้ในปากอย่างอ้อยอิ่งพอให้ได้ถวิลหา 
ในอารมณ์ ที่อยากผ่อนคลายได้เจ้านี่ไว้ไม่ผิดหวังแน่ๆ ครับ 
แต่ค่าตัวที่แรงสำหรับเหล้ามีแสตมป์นี่ผมว่าถอยไปหา Glenmorangie Original ดีกว่าครับ
ถ้าเป็นจาก Duty Free หรือ TCL นี่ผมว่ามันเกินคุ้มเหมือน Dewar's 18 Yo ครับ

Dewar's 18 Year Old Founders Reserve

ได้รับเจ้า Dewar's 18 Yo จากขาประจำที่ผมฝากซื้อมาได้ 2-3 เดือนล่ะ
มาวันนี้เขาแวะมาหา พร้อมถามผมว่า เก่ง เอ็งได้ลอง Dewar's 18 Yo ไปหรือยัง
เจ่กเพิ่งลองไปเมื่ออาทิตย์ก่อน มันนิ่มมาก เนี๊ยะอีก 2-3 วันจะไปหามาเพิ่มอีก เอ็งจะเอาเพิ่มด้วยหรือปล่าวล่ะ
.... เอ่อ.... ผมยังไม่ได้เปิดเลยง่ะ
ว่าแล้ววันนี้จัดเชือดกันไปเลยดีกว่า เผื่อว่าติดใจจะได้เป็นตัวเลือกของเดือนนี้

ว่าแล้วเรามาลองกันไปเลยครับ เริ่มที่กลิ่นหลังจากได้รินพักไว้สักครู่ มันหอมมากๆ ครับ
กลิ่นหวานๆ ของ butterscotch ที่ผมชอบอยู่แล้ว ปนกลิ่นวนิลา เจืออัลมอลต์นิดๆ ทีผสานกันได้อย่างลงตัวกำลังดี

ด้านสีนั้นออกไปทางทองอำพันสวยงามกำลังเชียวครับ

ด้านรสชาตินั้นกลมกล่อมลงตัวมากๆ ครับ ไม่มีอาการบาดลิ้น บาดคอ เหมือนกับที่อาเจ่กเจ้าประจำที่ผมฝากซื้อบรรยายสรรพคุณไว้
กลิ่นโอ๊กฟุ้งๆ อยู่ในปาก ให้ความรู้สึกที่แปลกดีครับ มีทั้งแห้ง หวานนิดๆ เผ็ดหน่อยๆ
แต่ทิ้งความรู้สึกที่เรียกว่า Creamy หรือมันๆ ไว้ในปากเล็กน้อย ให้ความรู้สึกที่เต็มดีจริงๆ ครับ

After taste นั้นค่อนข้างยาว ให้ความรู้สึกถึงควันจางๆ (จางมากๆ ชนิดว่าต้องจับให้ดี) ที่ความแห้ง แต่รู้สึกลื่นๆ นิดๆ
ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ ครับ กับ Dewar's 18 Yo ขวดนี้ สมกับคำขวัญของ ท่าน Sir Thomas Robert Dewar
ที่ว่า "The qualtiy of the article should be its greatest advertisement"

สรุปสำหรับผมแล้วเจ้า Dewar's 18 Yo ตัวนี้เหมาะเป็นอย่างยิ่งที่จะหามาเป็นเหล้าสามัญประจำบ้านเป็นอย่างยิ่ง
กับรสชาติที่กลมกล่อม หนักแน่นกว่าน้องวัย 12 แต่ไม่มีอาการบาดลิ้น บาดคอ สามารถดื่มแบบ neat ได้เป็นอย่างดี
ถ้าไม่ติดที่ว่าหายากไปนิดในบ้านเรา ก็ควรเป็นอย่างยิ่งที่จะมีติดบ้านไว้ในวันสบายๆ นั่งจิบไปคุยไปกับเพื่อนรู้ใจได้เป็นอย่างดีเชียวครับ

ลอง Bunnahabhain 12 Year Old / Old Presentation

....."Bunnahabhain" Single Malt จากเกาะ Islay เป็นหนึ่งในจำนวน 8 โรงกลั่นของเกาะ....ตั้งอยู่ชายฝั่งทางตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะ (เหมือนอีสานบ้านผมเลยอะ)....

อยู่ตรงช่องแคบตรงกันข้ามกับ เกาะJura......สามารถมองเห็นเกาะ Jura ได้สบายๆ.......เกาะ Jura เป็นเกาะที่มีโรงกลั่นเหล้าอยู่หนึ่งเดียวคือ The Isle Of Jura นั้นเอง...ตัวโรงกลั่น Bunnahabhain ก่อตั้งเมื่อปี 1881...ปัจจุปันเจ้าของคือ Burn Stewart Distillers Ltd. มีเหล้าในเครือที่ดังๆคือ Bunnahabhain, Tobermory, Deanston, Ledaig, Black Bottle, Scottish Leader เป็นต้น

.......ขอออกตัวก่อนว่าผมยังแยกแยะกลิ่นต่างๆในเหล้าออกมาไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่ต้องใช้เวลาลองอีกเยอะพอสมควรครับ

.......เริ่มจาก Package ของเหล้า ทำออกมาได้ดีพอควรมีแผ่นพับบรรจุให้ในกล่อง 2 ชิ้นดูดีทีเดียว...Bunnahabhain 12 YO เหล้าขวดนี้ผมได้มาจาก Duty Free ลาวตรงฝั่งหนองคายเหมือนเดิม ที่ราคา 1,100 บาท กับขนาด 0.7L, 40% Vol. ..ตัวนี้ได้รับรางวัล World Whisky Awards 2010 ด้วยนะครับ....... ตัวที่ผมได้มาจะเป็นโฉมเก่ากล่องจะกลม...ตัวโฉมใหม่จะเป็นกล่องสี่เหลี่ยม ตัวรุ่นใหม่ ดีกรีเพิ่มเป็น 46.3% และ เป็น Non - Chillfiltered และ มี"สีธรรมชาติ"(ไม่มีการเพิ่มคาราเมล)

.......สีของเหล้าจะออก น้ำตาลแดง....ดูจากรูปจะเห็นว่าเข้มกว่า Ardbeg 10 YO กับ Laphrodig 10 YO .......กลิ่น หอมมาก....หอมเนียน....หอมกลิ่นโอ็ค....และมีกลิ่นออกสดชื่นแนวลมทะเลไอทะเล....กลิ่น Alcohol ดุุพอควรปล่อยให้ละเหยออกหน่อยจะดีขึ้น....ที่น่าแปลก...ผิดคาดจากเหล้าจาก Islay จริงๆ...คือไม่ค่อยมีกลิ่นควันเลย.......มีแบบจางๆมากๆแบบต้องแคะออกมาจริงๆถึงจะพอมีบ้าง

...... สัมผัสลิ้นแรก..รู้สึกได้ถึงความนุ่มเนียน...ดื่มง่าย..รสดีไม่มีสแลง...มีกลิ่นควันตีขึ้นมาพอสมควร...น้อยเมื่อเทียบกับเหล้าจาก Islay ตัวอื่นที่ผมเคยสัมผัสมาคือ...(Ardbeg 10 YO กับ Laphrodig 10 YO).........แต่มากเมื่อเทียบกับเหล้าที่ไม่มีกลิ่นควัน น่าจะพอๆ กับHighland Park 12 YO..แต่แปลกใจตรงที่ตอนดอมกลิ่นไม่ค่อยมีกลิ่นควัน......แต่ตอนดื่มกลับมีควันมาซะนี่...ไม่บาดคอเลย....มีสกิดลิ้นและกระฟุ้งแก้มนิดๆหน่อยๆ...เป็นเหล้าที่มีเนื้อหนังปานกลางไม่ใช้เต็มปาก

เต็มคำแบบพวกFull Body

........Finish อยู่ปานกลางไม่ค่อยยาวเท่าไหร่กลิ่นควันก็หายไปไม่ติดปากติดจมูก..ออกแห้งไม่ฉ่ำ.....แต่ก็ถือว่าจบสวยเหมือนกันไม่ทรมาน...น้ำเย็นตามหวานนิดหน่อยไม่เยอะ

.......ลองเติมน้ำนิดหนึ่ง...ผมใช้ น้ำแร่...... Speyside Glenlivet เป็นชนิด ฟองน้อย....กลิ่น Alcohol น้อยลงแต่กลิ่นของตัวเหล้าก็ Drop ลงตามไปด้วย.....รสชาติออกแนวเปรี้ยวนิดๆ....ไม่ค่อยเข้ากันสักเท่าไหร่.....รสเปรี้ยวเป็นเพราะน้ำแร่มีฟองนั้นเองทำให้มีรสเปรี้ยว (จริงๆแล้วน้ำแร่ชนิดฟองมากก็เหมือนโชดาเลย...แต่ผสมกินกับเหล้านี่อร่อยกว่าโชดาเยอะ...น้ำแร่ที่ลองตอนนั้น คือเจ้า"Perrier" แต่ราคาก็แพงมากไม่คุ้มที่จะใช้แทนโชดาราคาประมาณ70 กว่าบาทได้) ผมว่าถ้าจะเติมน้ำ(นิดเดียว)..ใช้น้ำแร่ไม่มีฟอง หรือพวกน้ำสิงห์น่าจะดีกว่า

......เพื่อความถูกต้อง....เพราะคนเราประสาทสัมผัสแต่ละวันไม่เหมือนกัน.....ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายๆอย่างเช่น สภาพร่างกาย,สภาพจิตใจ, สิ่งแวดล้อม, อื่นๆอีกมากมายเลยขอใช้ Ardbeg 10 YO กับ Laphrodig 10 YO เทียบเคียงดู.....สองตัวนี้ควันมาเลย....คนชอบ ควัน & พีท ไม่ผิดหวัจริงๆ....จากทีลองดมกลิ่นดู...ถ้าไม่นับกลิ่นควันเหล้าทั้งสามตัวมีกลิ่นที่ออกแนวเดียวกันเลยใกล้เคียงกันมากรสชาติของทั้งสองตัวออกเข้มข้นเต็มๆกว่า Bunnahabhain

.....สำหรับท่านที่เป็นแฟนเหล้าจาก Islay อาจจะผิดหวังบ้างเพราะขาดเอกลักษณ์ของเหล้าจากเขต Islay ไปพอควรนั้นคือ Smoke & Peat อาจจะน้อยไปหน่อย...แต่ก็ทดแทนด้วยเหล้าที่รสชาติดี... กลิ่นดี.....ดื่มง่าย....รสชาติไม่รุนแรงเกินไป...ออกเบาๆ....ไม่เปรี้ยว....ผมว่าคุ้มค่าราคาเงินที่จ่ายไปอยู่นะ........

Bowmore 15 years old MARINER 43%

ช่วงหลังๆ มานี้ผมเกิดหลงกับเหล้าที่มีกลิ่นควัน กับรสชาตจัดจ้านเป็นพิเศษเพราะให้ความรู้สึกที่ไม่ต้องพยายามหา character เยอะแค่เทใส่แก้วหน่อยกลิ่นก็พุ่งมาตรงๆ เลยขอจัด Single Malt สไตย์นี้มาเล่าสู่กันฟังนี้อีกซักขวดต่อเนื่องมาจาก Highland Park เมื่อเดือนที่แล้ว

สำหรับเหล้ายี้ห้อ Bowmore เป็น Whisky จากโรงกลั่นเขต Islay ที่ลือลั่นเรื่องกลิ่นควันเป็นเอกลักษณ์ ซึ่งผมเคยอ่านเจอในหนังสือของ Mr.Dominic Roskrow (นักชิม นักเขียน ที่ได้รับการยอมรับจากโรงกลั่นดังๆ มากมาย) เค้าบอกว่าถ้าเปรียบ Lagavulin, Ardbag, Laphroaig เป็นเพลงแนวของวง Maiden, Metallica หรือ Motorhead / Bowmore ก็จะเป็น Bon Jovi ทำให้คิดถึงว่ามันก็แนว Rock ด้วยกันแต่ต่างกันที่ความแรงของทั้งจังหว่ะและเนื้อหาของเพลง สำหรับตัวผมเองยอมรับเลยว่า Bowmore เป็น whisky จากเขต Islay ยี่ห้อแรกที่ผมเคยดื่มช่วงที่เริ่มเข้าสู่สาย Single Malt ใหม่ๆ ด้วยความไม่รู้ภาษาผสมโซดาลงไปแบบที่สมัยนี้ผมคงด่าตัวเองว่าเสียของ แล้วแทบต้องเททิ้งทั้งแก้วด้วยรสชาตที่ไม่ได้ถูกออกแบบให้มาผสมโซดา ทำให้ช่วงนั้น Bowmore เป็นยี่ห้อที่เข็ดขยาดขอลาขาดจากกันไปเลย แต่มาวันนี้ผมรู้แล้วว่าต้องจัดการยังไงจึงไม่รอช้าที่จะจัดหาน้องเค้าเข้าบ้านอีกซักครั้ง

สำหรับรุ่น 15ปี Mariner ขวดนี้ซึ่งชื่อน่าจะเหมาะกับสถานการณ์น้ำท่วงเป็นอย่างดี ซึ่งมีตำนานเล่ามาจากพี่ใน http://www.montfort27.com/forum/index.php?board=22.0 เคยเล่าไว้ว่าเป็นเหล้าที่ถังถูกแช่อยู่ในน้ำในขณะที่โรงบ่มถูกน้ำท่วมจึงเป็นที่มาของชื่อและรสชาตที่เป็นเอกลักษณ์

เริ่มลุยโดยเทเหล้าใส่แก้วทรงดอกทิวลิป(หลังๆ ใช้แก้วนี้บ่อยเพราะแกว่งสนุกมือดีไม่ได้มีความหมายอะไรเป็นพิเศษ)

Appearance: สีทองเข้มไปทางน้ำตาลอ่อนๆ อยู่ในโทน Tawny ขายาวเล็ก-กลางไหลค่อนข้างช้า
Aroma: กลิ่นควันนำมากลบกลิ่นแอลกอฮอล์ค่อนข้างสนิท และมีกลิ่นเปรี้ยว Lemon ตามมาค่อนข้างชัด

Taste: รสหวานอ่อนๆ มีเค็มกลางๆ เผ็ดลิ้นเล็กน้อย กลิ่นควันหอมกำลังดีมากกว่า Highland Park แต่ไม่ถึง Laphroaig กลิ่น Lemon ชัดมากขึ้น
With Water: รสชาตคล้ายตอนไม่ผสมน้ำ แต่กลิ่นต่างๆ drop ลงไป ความเผ็ดลดลง
Finish: ทิ้งความหวานเล็กน้อยและรสเค็มค่อนข้างชัด กลิ่นควันอบอวลในปากและลำคอยาวกำลังดี

สรุป: รสชาตมาแบบตรงๆ ดื่มได้แบบไม่ต้องคิดมาก แต่เร้าใจ เพราะความเข้มข้นของควันแต่กลับสว่างสดใสด้วยกลิ่น Lemon ส่วน Body ของเหล้าตัวนี้ถ้าเปรียบเป็นสาวก็สาวตัวสูงหุ่นสมส่วนไม่อวบไม่อึ๋มแต่มีเสน่ห์ และวิธีดื่มที่ผมแนะนำคือดื่มแบบไม่ต้องผสมน้ำ เทใส่แก้ว แกว่งเพื่อปลุกน้องเค้าซักนิดก็ใช้ได้เลยครับ หากทิ้งไว้นานหรือผสมน้ำกลิ่นควันจะไม่โดดเด่นเท่าไหร่ลดความห้าวไปเยอะ บอกตรงๆ เลยว่าผมประทับใจจนอยากจัดไว้เป็นเหล้าสามัญประจำบ้านเลยครับด้วยราคาที่ได้มาและคุณภาพระดับนี้ถือว่าเยี่ยม ขาดแค่แหล่งจัดหาเท่านั้นเอง

Glenmorangie Burgundy Wood Finish

หลังจากคุณโชคเพื่อนร่วมเวป montfort27.com ได้จัด Glenmorangie Finealta ไปเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน ประกอบกับผมเองก็ห่างๆ จาก Glenmorangie มาประมาณหนึ่ง 
ในวันศุกร์แห่งชาติ ศุกร์แรกของเดือนก่อนเดือนสุดท้ายของปี เลยถือโอกาสจัดเจ้า Burgundy Wood ขวดนี้สักทีครับ
ว่ากันตามประสาลิ้นบ้านๆ เหมือนทุกครั้งไม่รับประกันความถูกต้องเช่นเคยนะครับ

เริ่มกันที่สีก่อน สำหรับเจ้า Glenmorangie Burgundy ขวดนี้สีออกแนวทองอมส้ม ขาหนักขนาดกลางๆ ไหลค่อนข้างช้า

กลิ่นเมื่อรินทิ้งไว้สักพัก(หลังๆ ผมมักจะรินพักไว้ 5-10 นาทีครับ) กลิ่นที่โชยชัดเจนคือกลิ่นของผลไม้รสเปรี้ยวที่เป็นเอกลักษณ์ของเหล้าตระกูลนี้ เจือด้วยกลิ่นโอ๊กจางๆ


คราวนี้มาถึงรสชาติกันบ้างครับ จิบแรกนี่...
ผมจับได้ถึงควันจางๆ ไม่มากเบาๆ ตามมาด้วยความหวานซ่อนความเปรี้ยว กลิ่น  Malt วนิลา น้ำผึ้งที่แฝงตามๆ กันมา
เจือด้วยความเผ็ดนิดๆ ของเครื่องเทศจำพวกอบเชย หรือ Cinnamon ที่กลิ่นนั้นขึ้นมาบนโพรงจมูก 
ความแห้งหน่อยๆ ของ Almond จบด้วยความแห้งที่แปลกไปจากเหล้าตระกูลนี้ที่ส่วนใหญ่จะจบด้วยความฉ่ำ
แต่เมื่อตามด้วยน้ำเย็นๆ จะพบกับความหวานที่ค้างอยู่ในปาก อย่างที่อยากให้ยกขึ้นมาจิบ เพื่อสัมผัสถึงความต่างแต่ผสานกันได้อย่างลงตัวครับ


After Taste นั้นค่อนข้างยาวพอประมาณ ความหวานแบบแห้งๆ ที่ให้ความรู้สึกของผลไม้รสเปรี้ยวในหน้าร้อน ยิ่งถ้าได้น้ำเย็นๆ ตามเข้าไปด้วยนี่ชวนให้อยากสัมผัสต่อเพื่อหาความต่างแต่ผสานกันได้อย่างลงตัว

เจ้า Burgundy ขวดนี้สำหรับผมคิดว่าน่าจะเหมาะกับฤดูร้อนมากกว่า หลังเลิกงานที่เสียเหงื่อ และพลังงานไปกับความร้อน
เจ้านี่จะช่วยให้ผ่อนคลายได้เป็นอย่างดี รสสัมผัสที่แตกต่างๆ แต่ก็ผสานกันได้อย่างลงตัว จะช่วยให้รู้สึกผ่อนคลาย และเรียกพลังงานที่เสียไปกลับมาได้เป็นอย่างดีครับ 

Lagavulin 16 Yo One of Classic & Classy Malt Of Scotland

รอบนี้ผมขอเริ่มด้วยรีวิวจากน้องเจ้าของเหล้าที่แบ่งมาให้ผมก่อนก็แล้วกันนะครับ

ประวัติ : Lagavulin ออกเสียงได้ว่า (Laga-voolin) หรือในภาษาGaelic เขียนได้ว่า Laggan Mhouillin แปลได้ว่า "the hollow where the mill is" ครับ

หลายต่อหลายคนเชื่อว่า Lagavulin นั้นเป็นโรงเก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งในScotland ก่อตั้งขึ้นในปี1816 โดยMr.John Johnston ผู้ซึ่งทำอาชีพเป็นเกษตรกร

การ Review ของผมนั้นเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผมเองล้วนๆ สามารถใช้เป็นแนวทางได้แต่ไม่สามารถใช้ในการอ้างอิงใดๆได้นะครับผม 

Colour        - เหลืองเข้มๆส้มๆ

Whisky Leg - ใหญ่ครับไหลแบบช้าๆเลยครับ

Nose          - Peat หนักๆแต่กำลังดีครับ ผสมปนเปไปกับกลิ่นพวก Phenol แบ่งเป็นสองส่วนคือ กลิ่นโรงพยาบาลอ่อนๆและยาหม่อง วนแก้วไปมาเพื่อหากลิ่นเพิ่ม
                   พบกลิ่นจำพวกCitrus ครับ ส้มๆเปรี้ยวๆหอมๆ บางทีก็มีมินท์ๆหน่อยๆนะครับ ทุกอย่างผสมกันได้อย่างลงตัวเลยครับผม

Palate         - Peat ในปากจังๆเลยครับ Dry นะครับ แต่ก็รู้สึกมันๆ หวานนิดหน่อยแล้วก็ ไม่มีความเผ็ดเลยครับ

Finish         - ยาวนานครับ แสบเหงือกเลยครับ แต่ก็อร่อยดีครับ

All              - ผมว่าทุกอย่างคลุกเคล้ากันได้อย่างลงตัว ไม่ว่าจะเป็นกลิ่นและรส ไม่หนักไม่เบาจนเกินไป มีความหลากหลาย วนแก้วดมไปเพลินดีครับ
                    ถ้าในความรู้สึกผมให้เทียบLaphroaig ,Ardbeg และ Lagavulin 
                    
                    ผมว่า Laphroaig กลิ่นโรงพยาบาลมาก  พีทปานกลางมันๆ มันๆหวานปลายๆ
                           Ardbeg     กลิ่นโรงพยาบาลกลาง พีทปานกลาง มันๆหวานๆ
                           Lagavulin  กลิ่นโรงพยาบาลน้อย พีทมาก กลมกล่อมที่สุด
                    
                    แต่Lagavulin เสียอย่างเดียวครับ ตรงที่หายากเหลือเกินในละแวกบ้านเราครับ  

ที่มา http://www.montfort27.com/forum/index.php?topic=1816.0

ส่วนต่อไปเป็นรีวิวจากมุมมองของผมตามประสาลิ้นบ้านๆ ตาสั่วๆ ไม่รับประกันความถูกต้อง เป็นความคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆ 
สำหรับข้อมูลพื้นฐานเจ้าตัวนี้ก็ต้องว่าตามไนท์ แล้วล่ะครับ เพราะผมมีอยู่แต่ขวดแบ่งที่รับมาจากไนท์ ครับ
เริ่มที่กลิ่นก่อนก็แล้วกันนะครับ เพราะพักหลังมานี่ผมชอบรินพักไว้ก่อน 5-10 นาทีครับ เพื่อให้น้อง Lกฮ เขาค่อยๆ จางไปสักหน่อยครับ
เมื่อรินออกจากขวดกลิ่นแรกๆ ที่ได้ก็เหมือนกับที่ไนท์ว่ามาครับ peat นำมาจางๆ ไม่มากเท่าน้องสาหร่ายครับ 
กลิ่นสะอาดๆ ที่เรียกกันว่า Hospital มีเล็กน้อยเจือจางมากครับ มีกลิ่นแปลกๆ คล้ายกลิ่นมันๆ จำพวกถั่ว แล้วก็กลิ่นมิ้นท์ สดชื่นดีครับ
ทิ้งไว้นานอีกหน่อยจะได้กลิ่นผลไม้รสเปรี้ยวเจือเพิ่มขึ้นมาอีกนิดครับ


ต่อกันที่สีนั้นออกเหลืองอำพัน หรือ ไนท์บอกว่าเหลืองเข้มๆ ส้มๆ อันนี้เหมือนเป็นคำเมืองอย่างหนึ่งนะครับ บ้านผมเรียกว่าเหลืองอมส้มครับ
ขาหนักไหลเอื่อยๆ ช้าๆ ลงมาเป็นแถบๆ เลยครับ

เพื่อไม่ให้เสียเวลาว่ากันที่รสชาติเลยก็แล้วกันครับ 
กลิ่น peat กำลังดีครับ ไม่เผ็ด แต่มีอาการ burn นิดหน่อย ไม่มีกลิ่นควัน เริ่มที่มัน จบที่ dry คล้ายกับเวลาที่เราสูบบุหรี่หมดม้วน
มันจะรู้สึกแห้งๆ และมีอารมณ์ควันค้าง แบบอ้อยอิ่งอยู่ในปาก 

After taste นั้นอารมณ์ประมาณบุหรี่หมดม้วนพอดีครับ กลิ่นควันจางๆ ค้างอยู่ในปากยาวกำลังดีครับ
ถ้าตามด้วยน้ำเย็นๆ จะได้ความหวานเจือขึ้นมานิดหน่อยครับ


สรุปสำหรับผมแล้วเจ้าตัวนี้ทำออกมาได้ค่อนข้างดีครับ ไม่อยากหนักๆ อย่างน้องสาหร่าย ก็เลือกมาที่เจ้า Lagavulin ขวดนี้ได้เลยครับ
แต่ถ้าหายาก หรืองบสูงไปแนะนำตัว Coal Ila ครับ ราคากำลังดี หาได้ค่อนข้างง่ายครับ

Highland Park 1998 40%

เดือนนี้ทั้งเดือนมีแต่เหตุการณ์น้ำท่วมแม้ตัวผมเองจะยังไม่กระทบ(แต่ก็มี ให้ลุ้นทุกวันเพราะอยู่ในเขตเฝ้าระวัง) แล้วยังมีเพื่อนๆ หลายคนรวมถึงพี่สมาชิกที่ต้องประสบภัยในครั้งนี้ก็ทำให้ผมเครียดหดหู่ไม่มี อารมณ์อยากจะเขียนรีวิว แต่อย่างไรก็ตามชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไปฉันใด ผมยังมีลมหายใจก็ต้องรีวิวเหล้าต่อไปฉันนั้น

วันนี้ขอนำเสนอเหล้า Highland Park Vintage 1998 บรรจุปี 2010 หักลบแล้วอายุหมอนี่จึง 12ปีบริบูรณ์ ผมติดใจความสมดุลของเหล้ายี่ห้อนี้ตั้งแต่รุ่น 12ปีแล้วเมื่อมี Vintage มาก็ไม่ต้องลังเลที่จะจับมัดเข้าบ้านโดยหวังว่าจะเหมือนเมื่อพบรักกันครั้ง แรก ไม่ต้องรอช้าเปิดขวดเทใส่แก้วทรง Old Fashion ที่พอจะหาได้ในเวลานี้

Appearance: สีทองแดงอ่อนๆ กำลังจะไปเหลือง,ขากลางยาวไหลอืดแต่ไม่อาด

Aroma: วนิลา โอ๊ค นำเด่นและมีน้ำผึ้งหอมนุ่มๆ มีกลิ่นควันแทรกออกมานิดหน่อย

Taste: หวาน เค็ม เผ็ดลิ้นเล็กน้อย กลิ่นควันหอมกว่าตอนดมเยอะมาก และกลิ่นวนิลายังเด่นเพิ่มความนุ่มให้รสสัมผัส แทรกด้วยกลิ่นน้ำผึ้งและอัลมอลล์

With Water: หวานละมุน นุ่มลิ้น กลิ่นน้ำผึ้งเด่นขึ้นผสมกับกลิ่นควันเบาๆ
Finish: หวาน ทิ้งกลิ่นควัน ไว้ในปากและลำคอยาวกำลังดี

สรุป: ตัวนี้ทำผมประหลาดใจที่ตอนดมกลิ่นควันไม่ค่อยเด่น แต่ตอนดื่มเข้าไปแล้วกลิ่นควันกลับเด่นออกมา สมดุลรสชาตโดยรวมถือว่ากำลังดี แต่สำหรับผมมันอ่อนไปหน่อย ตัว 12ปีน่าจะให้ความประทับใจได้มากกว่า(ไว้จะมาลองเทียบกันดูในคราวต่อไป) แต่สำหรับคนที่จะเริ่มเข้าสู่ SMสายควันตัวนี้น่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีราคาไม่ แรงมาก รสชาตไม่ฉุนเฉียวจนเกินไป ถ้ามาถูกทางแล้วจะขยับไปเล่นควันหนักๆ อย่าง Laphroaig, Ardbag หรือ Lagavulin ก็ไม่ใช่เรื่องยาก

The Dalmore 12 Yo

เพิ่งได้รับขวดเต็มๆ มาวันนี้สองสาวรวดสาวหนึ่งวัย 12 อีกหนึ่งวัย 15 ก็เลยคิดว่าได้เวลาลองของที่เพื่อนจากเวป montfort27.com คุณโต ได้จัดแบ่ง Dalmore 12 Yo มาให้ สักทีครับ
เช่นเคยนะครับ ลิ้นบ้านๆ ตาสั่วๆ ไม่ขอรับประกันความถูกต้องเหมือนทุกครั้งนะครับ
รอบนี้ขอว่าไปที่กลิ่นก่อนเนื่องจากว่ารินทิ้งไว้ตั้งแต่ยังไม่เสร็จงาน เพราะอยากให้เหล้าได้สัมผัสอากาศซ่ะก่อนครับ
กลิ่นค่อนข้างดีเชียวครับ หอมกลิ่นวนิลา เจือกลิ่น malt oak  ตลอดจนน้ำผึ้ง และคาราเมล เอื่อยๆ มาตามลมยั่วใจดีเชียวครับ
เนื่องจากว่าผมทิ้งไว้ค่อนข้างนานทำให้กลิ่นน้อง Lกฮ จึงไม่ค่อยมีแล้วนะครับ


วกกลับมาที่สีบ้าง สีนั้นออกทองอมแดงๆ แบบที่เรียกว่าสี Mahogany ครับ ทั้งที่อยู่ในขวดและเมื่อรินออกมา
เมื่อวนแก้วเพื่อดูขา พบว่ากลิ่นนั้นยิ่งฟุ้งออกมาดีเชียวครับ ขากนั้นจัดว่าค่อนไปทางกลางๆ หนักพอประมาณ
ไหลแบบแตกๆ ไม่ค่อยสวยเหมือนเหล้าตัวอื่นที่เคยลองผ่านๆ มาครับ

คราวนี้มาลองรสชาติกันดีกว่าครับ รสชาติออกแนวเผ็ดเล็กน้อย กำลังดีไม่จัดเหมือนตระกูล Macallan ครับ
เจือด้วยกลิ่นผลไม้รสเปรี้ยวนิดๆ ที่ผมรู้สึกได้ว่ามันคล้ายๆ กลิ่นลิ้นจี่นะครับ
ทิ้งความหวานไว้ตอนปลายๆ และอาการ burn แบบซ่าๆ นิดๆ เอาไว้

After taste นั้นกำลังเหมาะครับ ยิ่งถ้าได้น้ำเย็นๆ ตบท้ายหลังจากกลืนอึกสุดท้ายลงคอไปแล้วสักพัก นี่หวานหอมยาวพอประมาณเชียวครับ

สรุปสำหรับผมแล้ว
กวางสาววัย 12 ขวดนี้เหมาะสำหรับใช้เรียกพละกำลังให้กลับมาหลังเสร็จภาระกิจอันแสนเหน็ดเหนื่อยประจำวันได้เป็นอย่างดีเชียวครับ 
แนะนำเพิ่มเติมว่าควรรินพักไว้สัก 5-10 นาที เพื่อให้น้อง Lกฮ ระเหยออกไปก่อนนะครับ
แล้วจะสัมผัสได้กับรสชาติที่ผสมผสานกันได้อย่างลงตัวได้มากขึ้นครับ 

Glengoyne The Real Taste of Malt

สวัสดีครับ มิตรรักชมรมมักเหล้าคลับ ทุกท่าน ห่างหายไปนานครับ กับรีวิวลิ้นบ้านๆ
เนื่องด้วยภาระอิดมากมายครับ พักนี้งานเข้าค่อนข้างเยอะ ประกอบกับเก็บของเก่ายังไม่หมด ของใหม่ก็ค่อยจะมีเข้าบ้านเลยครับ
ตอนแรกว่าจะรอต้นเดือนหน้าให้ได้รับ Dewar's 18 Yo ที่รอคอยก่อน แต่นานไปครับ
ประกอบกับเหล้าที่แบ่งไปบ้านนายใหญ่งวดใกล้หมดแล้ว ที่เปิดค้างไว้ก็เป็นแนวควันล้วนๆ เกรงว่าท่านจะรับไม่ไหว
เลยลัดคิวจัด Glengoyne 17 Yo ขวดนี้ที่เพิ่งจัดมาจากริมปิง เมื่อสองอาทิตย์ก่อนดีกว่าครับ
สำหรับเจ้านี่อ่านออกเสียงยากอีกแล้วครับ พอผลิกไปข้างหลังกล่องก็อ่านได้ว่า "Glen Guin" ครับ
แปลแบบอังกฤษเป็นอังกฤษได้ว่า "Glen of the wild geese" ประมาณภาษาไทยเราก็คือ "หุบเขาห่านป่า" นั่นแหละครับ


เช่นเคยครับ ตามประสาลิ้นบ้านๆ จมูกมั่วๆ และความคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆ
ไม่รับประกันความถูกต้องนะครับ ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยล่วงหน้าไว้ก่อนเลยนะครับ 

เริ่มกันทีสีเหมือนทุกครั้ง สำหรับเจ้า Glengoyne ขวดนี้สีค่อนข้างเข้มออกแนวทองอมแดงๆ ด้วยอายุ และการบ่ม
สำหรับ malt ที่นำมาใช้ทำ Glengoyne ขวดนี้อ้างว่าเป็น malt ที่ได้จากการตากแห้ง ไม่ผ่านการอบทำให้ไม่มีกลิ่นของ peat
น่าจะเหมาะสำหรับคนที่ไม่ชอบควัน และกลิ่น peat นะครับ เพราะระหว่างที่รินออกมาผมว่ามันหอมสดชื่น เจืออโรม่าดีครับ
และกลิ่น Lกฮ แทบไม่มีเลยก็ว่าได้ครับ เนียนเชียวครับ

ในส่วนของขานั้นจัดว่าใหญ่และหนัก ไหลช้ามากๆ ครับ
ขนาดวนแก้วแล้ววางตั้งไว้ต้องรอพักใหญ่ๆ ขาถึงจะค่อยๆ ไหลลงมาครับ

ด้านกลิ่นนั้น แทบไม่มีกลิ่นของ Lกฮ มากระทบให้แสบจมูกเลยครับ กลิ่นของโอ๊ก และ Malt ชัดเจนมากครับ
เจือด้วยกลิ่นอ่อนๆ ของผลไม้รสเปรี้ยว (citrus) อีกกลิ่นที่เด่นก็เป็น cinnamon กับน้ำผึ้งครับ
น่าจะเหมาะกับคนที่ชอบแนวหวานๆ ครับ รวมๆ แล้วผมว่า กลิ่นมันให้ความสดชื่นดีครับ
คราวนี้ก็มาว่ากันที่รสชาติบ้างครับ


จิบแรกที่เข้าไป  นุ่มละมุ่นกำลังดีครับ กลิ่นเหมือนพวกผลไม้ตากแห้งในที่ร่ม มีรสหวานติดปลายลิ้น
มันเหมือนกับมีความแห้ง แต่ก็ไม่แห้งจนรู้สึกว่าปากแห้ง แฝงความฉ่ำอยู่ในที
ทิ้งกลิ่นเหมือน almond อบแห้ง กับ macadamia มันๆ เอาไว้ ประทับใจดีครับ เจ้านี่ชักวางไม่ลงแล้วสิครับ
พอดีผม มี macadamia อบเกลือติดไว้ในตู้เย็น เอามาแกล้ม พบว่าเข้ากันได้ดีเชียวครับ


ด้าน After นั้นจัดว่ากำลังดีครับ ยาวพอประมาณ ทิ้งความฉ่ำปนแห้งไว้กำลังดี
ยิ่งถ้าได้คู่กับ macadamia นี่แหล่มเชียวครับ ได้ความมัน เพิ่มมาด้วย
ใครไม่ชอบควันเจ้านี้เป็นคำตอบที่ดีได้เลยครับ ติดอยู่ที่ราคาอาจสูงไปนิดครับ แต่รับรองได้ว่าไม่ผิดหวังแน่นอนครับ

สำหรับเจ้า Glengoyne ขวดนี้แนะนำว่าถ้าไม่เกี่ยงเรื่องค่าตัวก็น่าเป็นเหล้าสามัญประจำบ้านได้ดีเชียวครับ
เหมาะในวันว่างๆ อยากจิบเบาๆ แกล้ม macadamia หรือตระกูลถั่วตัวอื่นๆ ก็ไม่ว่ากันครับ