มีโอกาสได้ลองไปเล็กน้อยเมื่อวันพบปะกันที่สโมสรวิทยุการบิน
ขอกลับมาลองกันแบบบ้านๆ ละเอียดๆ อีกสักครั้งครับ ไม่รับประกันความถูกต้องเหมือนเช่นเคยนะครับ
ตามประสาลิ้นบ้านๆ แบบผมครับ
ว่าด้วยเรื่องสีก่อนครับ สีออกแนวทองใสๆ ครับ แต่เข้มกว่าน้องเล็กตัว 10 ปีอยู่นิดหน่อยครับ
ด้านขานั้นค่อนข้างเล็ก แต่จัดว่าหนักไหลช้านิดหน่อยครับ
ด้านกลิ่นนั้น เป็นเรื่องแปลกครับ เพราะเจ้านี่บ่มด้วยถัง 3 ชนิดแบบเดียวกับตัว 10 ปีครับ
แต่กลิ่นนั้นกลับแตกต่างครับ กลิ่นออกไปทางผลไม้ เจือด้วยกลิ่นวนิลา ครับ
ไม่ค่อยมีกลิ่น Bourbon เหมือนตัว 10 ปีครับ เจือด้วยกลิ่นเครื่องเทศคล้ายพริกไทยอยู่หน่อยๆครับ
ต่อกันที่รสชาติบ้างครับ...
จิบแรกออกแนวหวานอมเผ็ดนิดๆ ครับ ตามด้วยน้ำเข้าไปนี่หวานเด่นขึ้นครับ
เรื่องความฉ่ำนั้น ไม่มากแต่ก็ไม่น้อย เรียกว่ากลางๆ ครับ อย่าไปเปรียบกับ Nectar d'or เชียวครับ
ผมว่าวันก่อนที่ลองนั้นอาหารที่กินประกอบมันออกแนวเผ็ดๆ นิด ทำให้จับความเผ็ดได้เด่นครับ
แต่กลับมาลองเองคราวนี้มันเผ็ดเล็กน้อยครับ อาการ burn ค่อนข้างน้อยเหมือนกับตัว 10 ปี
แต่ความหวานนั้นผมจำได้ว่าตัว 10 ปีน่าจะหวานกว่าเล็กน้อยครับ แต่มีความเผ็ดมากกว่าครับ...
จิบที่สองครับ ความเผ็ดชัดเจนขึ้น กลิ่นผลไม้ กลิ่นโอ๊กชัดเจนขึ้น ไม่มีกลิ่นควันครับ
ความหวานปิดท้ายเมื่อตามด้วยน้ำ
ด้าน After นั้นกลางๆ แบบว่าหวานติดปลาย พร้อมกลิ่นผลไม้อวลอยู่ภายในปากและโพรงจมูกดีครับ
ไม่ยาวมาก แต่ก็ชวนให้อยากยกต่อได้เรื่อยๆ ครับ
เหมาะที่จะนั่งยาวกับเพื่อนๆ ในวันฝนซาได้ดีเชียวครับ
ถือเป็นความแตกต่างที่ชัดเจนสำหรับเหล้าตระกูลนี้ครับ แต่ละตัวในแต่ละสายหลัก มีบุคลิกที่ไม่ซ้ำกันเท่าไหร่ครับ
อาจดูคล้ายแต่ก็มีจุดต่างที่พอให้เห็นได้ค่อนข้างชัดครับ
ขอจบรีวิวแบบบ้านๆ ไปสานสัมพันธ์กับ The Macallan Fine Oak 12 Yo ต่อก่อนครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น