หลังจากห่างหายจากการเล่าเรื่องเหล้าไปพักใหญ่ เมื่อคืนวันเสาร์ที่ผ่านมานั่งมองแสตมป์ของ Macallan 25 ขวดนี้ก็ปี 50 เก็บมาตอนซื้อจำไม่ผิดน่าจะปี 52-53
รวมๆ อายุหลังจากเข้าไทยน่าจะราว 7 ปีได้ คงถึงเวลาต้องเปิดสักหน่อยแล้วครับ
ถือโอกาสฉลองสวนหย่อมเล็กๆ บนดาดฟ้าบ้านไปด้วยในตัวครับ
ว่าแล้วมาเข้าเรื่องเหล้าวันอาทิตย์กันดีกว่าครับ
สีนั้นข้างขวดบอกว่า สีมะฮอกกานี หรือสีออกแดงเข้มๆ เลยครับ ด้วยอายุเหล้าที่บ่มมานานสีจึงเข้มข้นเป็นพิเศษ
ขานั้นไม่ต้องพูดถึง หนัก และใหญ่ ไหลอืดอาดมากสุดๆ
ในส่วนของกลิ่นนั้น ไม่มีกลิ่นตัวของน้องแอลมาให้ได้ระคายจมูก ให้ความรู้สึกเหมือนไม่ใช่เหล้า
แต่เป็นน้ำเชอรี่เข้มข้นสุดบรรยายครับ ใครนึกไม่ออกว่ากลิ่นยังไง แนะนำให้ไปซื้อยาน้ำแก้ไอรสเชอรี่มาดมครับ
ตามด้วยกลิ่น Oak เก่าๆ แต่ไม่อับทึบเหมือน JW Blue ครับ เหมือนกลิ่นไม้เก่าๆ อายุเยอะ ตามบ้านไม้เก่าๆ ไม่ใช้ตู้ทึบๆ ที่ปิดไว้มานานแล้วเปิดออกอีกครั้งแบบ JW Blue กลิ่นนั้นออกแนว Classic กว่าครับ
ต่อกันที่รสชาติบ้าง ต้องบอกว่าสุดปัญญาที่จะบรรยาย รู้แต่ว่ามันนิ่ม นัว ชวนฝันครับคาราเมลนิดๆ เชอรี่หน่อยๆ เจือด้วยกลิ่นกุหลาบแห้งนิดๆ
ปิดท้ายด้วยความเผ็ดเล็กน้อย ที่ผมขอให้นิยามว่าเหมือนโดนสาวขบริมฝีปาก หรือลิ้นครับ
Glenfarclus 12 ที่ว่าเชอรี่จ๋า แต่กับ Macallan 25 ขวดนี้ให้ความสมดุลย์ที่พอเหมาะพอควร ไม่เชอรี่จ๋า
แต่ก็ให้ความลงตัวสมค่าตัวสุดๆ
สำหรับเจ้า Macallan 25 ขวดนี้ต้องบอกว่าลื่นหัวแตกครับ เปิดแล้วต้องค่อยๆ ถนอมจิบช้าๆ
แต่มันเหมือนจะอดใจให้ช้าไม่ไหว เพราะความหยอกเย้าของเจ้าหล่อน ที่ชวนให้หลงใหลจริงๆ ครับ
ด้วยค่าตัวที่ค่อนข้างแรงมากหากว่าต้องซื้อราคาจริง หรือราคาตาม Duty Free นั้น
หากเพื่อนๆ ไม่เดือดร้อนด้านทุนทรัพย์ขอแนะนำให้จับหล่อนมาให้ได้ครับ อย่าได้ปล่อยให้เธอหลุดมือไปเชียวครับ
ส่วนผมขอค่อยๆ ละเลียดสาวงามวัยเบญจเพสขวดนี้ไปช้าๆ แบบกลัวน้องเค้าหมดก่อนละครับ
