วันนี้สบโอกาสฝนพร่ำมาตั้งแต่เช้า และหยุดดื่มมาพอควรเลยเลือกมาแก้หนาวสักหน่อยครับ
สำหรับเจ้า Platinum Label ขวดนี้เข้าใจว่าจัดทำขึ้นมาในโอกาสพิเศษช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา ข้อมูลนี้ผมไม่มั่นใจนะครับ
แต่พักนี้ก็ไม่ค่อยจะเห็นตามห้างต่างๆ แล้วครับ ว่าแล้วเราก็มารีวิวกันแบบบ้านกันดีกว่าครับ
เริ่มที่สีก่อนเหมือนทุกครั้งนะครับ สีออกไปทางทองแดงเข้มๆ ตามอายุเหล้าที่บ่มนานถึง 18 ปีครับ
ด้านขาหนักใหญ่ไหลอืดเชียวครับ
ด้านกลิ่นนั้นหอมไปทางของ SM พอประมาณครับ จับได้กลิ่นหอมๆ ของโอ๊ก วนิลา Malt หอมๆ
กลิ่นเหล้าทาง Highland Malt ที่เด่นสุดก็กลิ่น citrus แต่ก็ไปกลิ่นจางๆ กลิ่นน้องแอลค่อนข้างเจือจางไม่ดุครับ อโรม่าพอประมาณ บัตเตอร์สก๊อตนิดๆ เรียกได้ว่าดมแต่ละครั้งก็ได้กลิ่นที่ต่างๆ กันออกมาเรื่อยๆ
มาต่อกันที่รสชาติบ้างดีกว่าครับ จืดกว่าที่คิดไว้ครับ เมื่อเทียบกับกลิ่น ผมว่ารสมันติดไปทาง Clynelish กับ Highland Park ปนๆ กันอยู่ครับ จบแบบควันนิดๆ ชนิดต้องจับสังเกตุค่อนข้างเยอะเชียวครับ
ข้อดีคือ เนียน และลื่นดีครับ แต่ข้อเสียที่ชัดๆ คือ จืด เหมาะกับแบบ Neat ที่สุด ไม่เหมาะกับผสม หรือ on the rock เพราะคงต้องเปลืองเนื้อเหล้าพอควรเพื่อให้ได้รสชาติครับ
After taste กลางๆ ยาวพอควรจบแบบไม่ฉ่ำ และไม่แห้งมากนักครับ ทิ้งกลิ่นอวลๆ ไว้ในปากพอประมาณ
สรุปแล้ว
ในวันฝนพร่ำ หาหนังสือดีๆ สักเล่ม นั่งจิบเจ้า JW Platinum Label ขวดนี้ไป คงมีความสุข และผ่อนคลายอารมณ์ได้ดีเชียวครับ กับความเนียน ลื่นๆ และกลิ่นที่ชวนดื่ม แต่คงไม่เหมาะที่จะนำไปนั่งสังสรร พูดคุยเฮฮากันสักเท่าไหร่ครับ
กับราคาที่ค่อนข้างจะสูงพอประมาณที่สองพันกลางค่อนไปทางปลาย แล้วแต่ความสามารถในการจัดหา
ผมว่าหา SM อายุน้อยรสชาติพอกันได้ดีกว่าเยอะครับ คงเดากันได้นะครับว่าตัวไหน อิๆ
ปล. ความเห็นทั้งหมดเป็นความเห็นส่วนตัวล้วนๆ ไม่รับรองความถูกต้องเหมือนทุกครั้งครับ